SEDAT DEMIR

Ο Σεντάτ Ντεμίρ, δηλαδή το άτομο που αναφέρω, ήμουν κάποιος που μισούσε το σχολείο και συνεχώς το απέφευγε κατά την περίοδο του δημοτικού. Τώρα δεν μπορώ να πω ότι είμαι πολύ διαφορετικός, γιατί ακόμα δεν μου αρέσει το σχολείο και πιστεύω ότι τα πτυχία είναι απλώς κομμάτια χαρτί. Ωστόσο, λόγω των συνθηκών της ζωής, δεν μπορώ να εγκαταλείψω το σχολείο. Για 4 ολόκληρα χρόνια, η ζωή μου στο δημοτικό ήταν γεμάτη σκέψεις. Ενώ οι φίλοι μου έδιναν συνεχώς χρήματα για μπίλιες, χαρτιά και παρόμοια παιχνίδια, εγώ κέρδιζα τα χαρτιά και τα παιχνίδια που μου έδιναν οι φίλοι μου παίζοντας και τα ξαναπούλαγα. Σε μικρή ηλικία κέρδισα μικρά ποσά που ήταν μεγάλα για μένα, αλλά μικρά για τους μεγάλους. Ωστόσο, τότε για τον Σεντάτ Ντεμίρ, η γεύση αυτών των χρημάτων ήταν διαφορετική, γιατί τα κέρδιζα μόνος μου. Στο τέλος αυτών των 4 χρόνων, μεγάλωσα και το σχολείο φαινόταν πάντα άσκοπο, αλλά τώρα τα χρήματα είχαν χάσει την αξία τους στα μάτια μου. Σκεφτόμουν ότι έπρεπε να κερδίσω περισσότερα χρήματα, γι' αυτό άρχισα να ψάχνω για δουλειές που θα μπορούσα να κάνω μετά το σχολείο. Δεν χρειάστηκε να περιμένω πολύ για να βρω αποτέλεσμα στις αναζητήσεις μου και στα 10 μου χρόνια άρχισα να δουλεύω ως υποδηματοποιός. Μετά από αυτό, ασχολήθηκα με την επισκευή, τη συντήρηση και την πώληση, και ξαφνικά βρέθηκα να δίνω ψωμί στους πελάτες σε έναν φούρνο. Έπειτα, άρχισα να ενδιαφέρομαι για την παρασκευή ψωμιού και έγινα βοηθός μάστερ.