Αν και συνήθως δεν γίνεται αντιληπτό ως τέτοιο, η παροχή προσωπικού είναι, για όλους τους πρακτικούς και νομικούς σκοπούς, σχεδόν ταυτόσημη στη φύση, τη δομή, τη λειτουργία και τον σκοπό με τους προσωρινούς εργαζόμενους.
Συχνά, υποτίθεται ότι η παροχή προσωπικού δεν είναι τίποτα περισσότερο από την εξωτερική ανάθεση, η οποία σε πολύ ευρύ πλαίσιο σημαίνει ότι η διαχείριση μισθοδοσίας ανατίθεται εξ ολοκλήρου ή εν μέρει σε έναν εξειδικευμένο τρίτο φορέα.
Ωστόσο, αυτή η περιττή απλοποίηση περιορίζει την έκταση και την εννοιολογική κατανόηση της παροχής προσωπικού και θολώνει το τεράστιο δυναμικό της ως μέσο για την εξισορρόπηση της προσφοράς και της ζήτησης εργασίας μεταξύ δύο ή περισσότερων οργανισμών εργασίας σε διαφορετικές χώρες εντός της ΕΕ ή του ΕΟΧ, ή ακόμη και πέρα από αυτές.