Χυτός - Ακατάβλητη σκληρότητα

Στον σκληρό χυτοσίδηρο, το όνομα τα λέει όλα: η εξαιρετική αντοχή στη φθορά της κράματος σιδήρου-άνθρακα το καθιστά ιδανικό υλικό για εκκεντροφόρους άξονες, θρυμματιστές ορυκτών, δίσκους άλεσης και ακόμη και θωρακισμένες πλάκες για μύλους. Αλλά τι κάνει τον χυτοσίδηρο τόσο σκληρό και ανθεκτικό; Η αιτία βρίσκεται και εδώ στην ενσωμάτωσή του άνθρακα. Αυτός στον σκληρό χυτοσίδηρο δεν βρίσκεται ως γραφίτης, αλλά δεσμευμένος ως σίδηρος καρβίδιο σε υψηλή συγκέντρωση. Χαρακτηριστικό του σκληρού χυτοσίδηρου είναι επομένως η λευκή θραύση. Αντίστοιχα, μιλάμε και για λευκό χυτοσίδηρο. Ιδιαίτερα σκληρό καθιστά το μη κράμα υλικό το λεδεβουρίτη (αυστενίτης και τσιμέντο), που σχηματίζεται κατά την μετασταθή πήξη του χυτοσίδηρου, που ονομάζεται επίσης λευκή πήξη. Στον υψηλά κράμα σκληρό χυτοσίδηρο σχηματίζονται καρβίδια του χρωμίου, του μολυβδαινίου, του βανδίου ή του νιοβίου.